sesión vermú
CONCERTO HOMENAXE A JOSÉ GIL EN NIGRÁN
Sábado 13 de maio, as 13:00h na Capela de San Campio na Ramallosa. En caso de choiva, trasladarase ao Auditorio Municipal.
Elaborado e dirixido por María García Bustos
Interpretado pola Banda Agrupación Musical de Vincios
PROGRAMA:
1.- “Alborada de Celanova”, (Francisco Landín, 1910-1989). Música popular galega que evoca a aldea e a humilde casa onde nace José Gil en Rubiós (As Neves), así como os seus inicios na Banda Popular de música da súa patria da infancia percorrendo festas e romarías do Condado e a Paradanta.
2.-“Obertura Alcázar” (Jaime LLano 1932-2017). Evoca a súa estadía de mozo durante o esplendor do Balneario de Mondariz, onde toma contacto co mundo exterior e as músicas de todo o mundo. Descubre a modernidade mentres aprende o oficio fotográfico.
3.- “Amapola”, (Jose M. Lacalle, 1859-1937) . A popular canción lembra os aires de América e a modernidade que chegan a Galicia a través da emigración. Ao tempo, moitas das películas filmadas por Gil en Galicia serán exhibidas nos cinemas de Bos Aires, Habana ou Montevideo.
4-“Sonata para fagot e violonchelo KV 292”, (Mozart 1756-1791). Coa peza evocamos a afección das fillas de Gil pola música que habitaba na súa casa viguesa da rúa Príncipe, na que arrecende a música. Lembramos aquí o ambiente dunha casa culta, onde soan o violín e o piano perfectamente afinados por Gil
5.-“Balada Galega” , (Juan Montes 1840-1899). Lembramos a morte das súas tres fillas: María, Rosa e Xosefa, aos 18 anos, por tuberculose. As tres visitas da morte enchen a casa de sombra e dor no corazón do cineasta, ata a súa aniquilación persoal e profesional pola perda dos seus “tesouros” como chamaba ás nenas.
6- “Anmerland” (Jacob de Haan, 1959). A melancolía de José Gil na súa estadía en Ponteareas, mentres segue a vivir na escuridade pola perda das fillas. Aos poucos, o cinema axúdao a revivir e erguerse de novo.
7- “Festa”, (Manuel García de Cote, 1909-1991). A peza describe o comezo da resurrección de José Gil a través do cinema. Lentamente vai saíndo da negrura na que estaba instalado. O cinema vai ser o seu refuxio; o cineasta rexurde como ave fénix e decide regresar a Vigo.
8 “Soñar en Xirimbao”, (Angel Luís Fernández). Pasodobre sobre os últimos anos de José Gil en Vigo. Adícase ao cinema con afouteza. Filmar faille esquecer a súa tristura e a vida retorna. Semella que ten gañada a inmortalidade que outorga o cinema.
9.- “Jesús de la Penas”, (Antonio Pantión 1898-1974). O día 1 de xaneiro de 1937 fina José Gil, arruinado e case en soidade en Vigo . Acompañamos a Gil na súa derradeira viaxe para reunirse definitivamente coas súas adoradas fillas no cemiterio de Pereiró.
10 “Himno galego”, (Pascual Veiga 1842-1906). Escoitado por Gil en numerosos actos ao longo da súa vida. Representa o amor que Gil sentía pola súa patria a partir do “cinema rexional Galego”. A peza recupera a súa memoria no olimpo da cultura galega.
Descarga o programa aquí
